top of page
  • Foto del escritorRedacción

Xoán Carlos Mejuto: '1879. Casa de Muñecas'


De onde veu a escuridade

como foi que este Nadal

tornou gris?


A felicidade tan perto,

case que ao alcance da man...

mais na casa de bonecas

nin os nenos xogan xa.


A dúbida corroe os ollos,

o medo non deixa soñar.

Neste baile de disfraces

alquén terá que pagar.


Comezou como unha néboa

ao lonxe, e devagar.

Mais a sombra cobrou corpo

e o perigo medra xa.


É por iso que a boneca

ten que empezar a loitar,

convencer ao seu marido

ou a máscara caerá.


Cuando uno se enfrenta a la adaptación de un clásico siempre se le plantea el dilema del grado de libertad que se va a tomar para reinterpretarlo, actualizarlo o directamente transgredirlo o violentarlo; a quién se va a respetar más, si al autor adaptado o a uno mismo.


Este grado de libertad varía mucho dependiendo de múltiples factores, de manera que la versión final puede acabar siendo poco más que una mera traducción o por el contrario una verdadera obra original.


En el caso de esta versión de Casa de muñecas el proceso ha sido realmente curioso. Pues tratando de ser bastante fiel y respetuoso con la historia de Nora hemos encontrado espacios novedosos y, a mi juicio, fascinantes.


No diría que llegue a ser una obra original, ni mucho menos, pero sí creo que puede revelar aspectos de la obra de Ibsen que quizá por los condicionantes de su época él decidió camuflar o como mínimo atenuar.


Nuestra versión de Casa de muñecas se articula como un experimento escénico, intentamos contar la historia sólo a través de las escenas del matrimonio Helmer: Nora y Torvald. Así de sencillo.


Tras tener la intuición de que esto era posible, apenas era necesario poner manos a la obra y realizar una adaptación escrupulosamente respetuosa con el original de Ibsen, consciente quizá de que ya me había tomado bastantes libertades con este maravilloso clásico.


El resultado es sorprendente. La ausencia de tramas secundarias y de otros personajes enfrenta irremisiblemente a los dos protagonistas recrudeciendo el conflicto que subyace en su relación. Torvald Helmer acaba representando todas las fuerzas del antagonismo para Nora, y esto acentúa el conflicto y destila todo el poder dramático de la obra.


Gracias a este hallazgo estoy relativamente satisfecho en cuanto al dilema del que hablaba al principio, queriendo ser fiel a Ibsen creo haberlo sido conmigo mismo.


1879. Casa de Muñecas se representa en el Off Latina todos los jueves y viernes del mes de noviembre.


Información y entradas: Off Latina y Atrápalo



Xoán Carlos Mejuto

Actor, director y dramaturgo. Empieza su carrera profesional en Santiago de Compostela de la mano de Roberto Vidal Bolaño, figura esencial del teatro gallego, en la compañía Teatro do Aquí. Los montajes más destacados de sus diez años de estrecha colaboración son Oé, Oé, Oé, Rastros y A ópera de A Patacón.

Más adelante, continua trabajando como actor en destacadas compañías del panorama gallego tales como Teatro do Atlántico y el Centro Dramático Galego.

En su carrera como dramaturgo y director podemos destacar el éxito alcanzado con O xardín das pernas roubadas, que escribe, dirige y protagoniza. Se estrena en 2013 en el Teatro Rosalía de Castro de A Coruña.

En TV, forma parte del reparto de destacadas series de la TVG como Matalobos, Cuarto sen ascensor y Valderrei.

Actualmente, interpreta Macbeth en Macbeth. O ruído e a furia, estrenada en enero de 2019.


108 visualizaciones
bottom of page